عرفان و معلم كلاس اول و چهارمش

همه ي معلم ها برامون عزيزن و دوستشون داريم اما نميدونم چرا خاطره ي معلم اول ابتدايي از بقيه ي معلم ها پررنگ تر تو ذهن مي مونه . اسم هر معلم هم يادمون بره اسم و  خاطره ي معلم كلاس اول فراموشمون نميشه . من خودم معلم كلاس اولم خانم عليزاده رو خيلي دوست داشتم و خيلي دلم ميخواست باهاش يه عكسي داشته باشم اما حيف كه ندارم .

واس خاطر اين كه عرفان هم اگه يه روز بزرگ شد و مثل من دلش عكس معلم كلاس اولش رو خواست ، آخرين روز كلاس اول رفتم مدرسه  و از خانم  معلم عرفان يعني خانم نوري كه نمونه ي يه معلم دلسوز و مهربون هست  اجازه گرفتم تا عكس عرفان و ايشون رو باهم بندازم  كه پسرم در آينده  بگه مامان دستت درد نكنه كه اون زمان آينده گري كردي و  اين عكس رو برام گرفتي .

ولي نميدونم چرا تا الان كه عرفان پنجم رو ميخونه اين عكس رو در وب نذاشتم . ( احتمالا به دليل اينه كه من خيلي به روز و آنلاين تشريف دارم )

آخرين روز كلاس چهارم يعني خرداد ماه امسالم بابا رفته بود تا كارنامه ي عرفانو بگيره كه عرفان عكس بابا و معلمشون(آقاي رهنما) رو باهم گرفته  :  (اينم پوشه كار عرفانه  دست بابا  كه داده بودن تو خونه ببينيم و موقع ثبت نام دوباره برگردونيم مدرسه )

عرفان به بابا گفته بود باباجون تو هم عكس منو با آقا معلمم بگير كه باباي منم خجالتي هست ميگه خجالت ميكشيدم عكس بگيرم اما چون عرفان ازم خواسته بود گفتم باشه :

جا داره كه بگم عرفان معلم كلاس چهارمش رو بيشتر از بقيه ي معلم هاش دوست داره و الانم ميگه مامان گاهي زنگ تفريح ميرم پيش آقاي رهنما و بهش سلام ميدم و بعضي وقتام ميرم باهاش حرف ميزنم .